Familie en vrienden,
Het is nu dan echt zover! Vanaf 1 januari beiden in de derde levensfase, in het stof en gedreun van de verbouwing van de bovenverdieping en veel vrijheid voor ons om huis en leven nieuw in te delen. Maar eerst kijken we weer even terug om te zien wat 2012 kinderen en kleinkinderen bracht.
Martyria & Jan Pieter (Almere) Marty is met haar pennenvruchten nog steeds op (www.beelddicht.nl) te vinden. In de week-ends verzorgt zij, samen met Jan Pieter dat Calvin op Olympic Training Centre ‘Papendal’ kan trainen.
Amy (19) heeft plezier in haar studie in Amsterdam, media, creatie en informatie. Dit jaar wordt Michiel veel bij haar - of zij bij hem - gesignaleerd. Calvin (15) heeft dit jaar in Denemarken Nederland vertegenwoordigd bij het boogschieten. In september werd hij 2e bij Nederlands kampioenschap.
Stephen & Bianca hebben inmiddels hun keuken bijna zoals ze in gedachten hadden. Stephen is op zijn werk betrokken bij het maken van ‘apps’ en campagnes voor grote bedrijven (www.icemedia.nl )Bianca werkt nog steeds zo’n 20 uur per week in de individuele begeleiding van mensen naar werk. .Iris (17) is met de slotspurt bezig op het VWO. Amber (15) in 4 VWO lijkt de school spelenderwijs te doen! Eva 13) doet het goed op school en op Facebook kun je ook niet om haar heen. Pepijn (12) verlaat dit jaar het bijzonder onderwijs en nu moet er gekozen worden voor het vervolgonderwijs. Lisa & Richard (Landsmeer) hebben dit jaar weer wat wind in de zeilen. Richard vond, na een ‘tussenbaan’ weer een uitdagende werkplek en Lisa bleef actief in de jeugdzorg. Maar hoe het volgend jaar gaat... Reno (12)is de tweede kampioen in onze familie. Weer op Bladel, natuurlijk, maar hij werd in wedstrijden meerdere keren 2 en bij dubbelspel zelfs eerste. Durf het geen ping pong te noemen! Op 10 juli waren we bij de afscheidsmusical van zijn lagere school, waar hij de schurk speelde. Jonna (9) doet het goed op school en na een jaar fluitles speelde ze op ons Sinterklaasfeest de sterren van de hemel! In het dorpshuis in Landsmeer speelde ze op 9 juli en ik was er ook..
Maarten & Marieke (Amsterdam) Maarten werd eind 2012 weer ontslagen bij de bakkerij en zoekt weer Marieke vond een baan waar ze zich heel erg thuis voelt.
Norah (7) leert goed, leest graag en zit op
zwemles. Elize (13) schreef een toneelstuk
en wij mochten bij de opvoering zijn in het
theater van het Tropenmuseum. Op haar nieuwe school (gymnasium) moet ze nu wel een tandje bijzetten.
Anna (Amsterdam-Noord) maakte promotie bij de zorginstelling en reist nu regelmatig langs de verschillende kantoren als een soort ‘supervisor’ bij de IT-programma’s.
Neeltje Rauwerda
Het jaar begon met een koude winter: zelfs de grachten in Delft waren bevroren . Ik waagde me even op de schaatsen.
In januari waren we een weekend in Brussel en brachten een bezoek aan Suzanne Ofner, dochter van mijn helaas overleden oudste jeugdvriendin Marga Heukers.
Familie en vrienden . In mei zag ik na vele jaren een aantal jaarclubleden uit mijn tijd in Utrecht. We voeren met een fluisterboot door de grachten en lunchten in het StadKoffyHuis van Delft. Het is mooi om de banden weer aan te halen. Dit jaar gaan we op herhaling. In juni overleed na een langdurige ziekte mijn nicht Heleen van Haaften. Een origineel denker over landbouw en armoede in Mali, waar ze voor haar promotieonderzoek een tijd woonde. Ook Nederlandse boeren konden op haar steun rekenen in tijden van crisis. (veeziekten). In juli heb ik samen met mijn zuster Heleen (ja, familienaam) een week bij dochter Doortje gelogeerd in St. Gallen, Zwitserland. Net als vorig jaar weer een bezoek aan de bibliotheek. Een tentoonstelling met de oudste christelijke geschriften van Europa. Nu, verzameld om het thema Gallus, de Ierse monnik ,die in 670 St. Gallen een kerk bouwde. Een replica van deze kerk stond deze zomer in het centrum naast de grote kathedraal: een blokhut met een boomstam als zitplaats en een eenvoudige lezenaar voor de Schrift. We bezochten een textielmuseum en verbaasden ons over de overeenkomsten met de geschiedenis van de textielindustrie in Twente. Ook zo goed als verdwenen. Samen met Doortje beklommen we de hellingen van de Säntis. Wat een weelde aan wilde bloemen troffen we daar aan. Dank aan de
natuurbeschermers van dit gebied. Grappig om Doortje vloeiend Schwitserdeutsch te horen spreken.
Een jaar met veel muziek. Ik gaf lessen op mijn oude school in Rotterdam, blokfluit en ensemble, begeleidde de cantorij van de gemeente Laak op de piano, speelde viool in het Tollens Ensemble, het orkest Intermezzo, en in augustus in het ad hoc strijkkwartet tijdens de Delftse Kamermuziekateliers. En niet te vergeten Klezmer en Schubert voor Rob bij zijn afscheid van de kerk op 12 mei in Den Haag, samen met Sander Artz op de piano.
Van het drietal huisdieren dat in 2007 met ons mee verhuisde naar Delft is alleen Roosje , Rob’s kat nog over. We missen Derkje,die op een onbewaakt ogenblik is ontsnapt (en levenloos in een tuin verderop is teruggevonden), en Doortjes hond Lucy . Ze is zestien en een half geworden.
Verbouwing Na anderhalf jaar voorbereiding met architect, gemeente en aannemer kon de verbouwing in november beginnen. Aanleiding is een nieuwe veilige zoldertrap. Resultaat zal over twee maanden een geheel vernieuwde bovenverdieping zijn. Een nieuwe logeerkamer staat dan klaar voor familie en vrienden!
Kinderen
Jan ,Charlotte en Kuukewa Helena bezochten in september Ghana, het geboorteland van oma Suzy en opa Joe. Warm en druk, maar de kleine Kuukewa voelt zich er thuis. Ze spreekt gha en nederlands. In Rotterdam bezoekt ze de peuterzaal en zag dit jaar voor het eerst Sinterklaas.
Willem is trots op zijn Danswinkel Dancalegria. Het voormalige winkelpand in Rotterdam is helemaal verbouwd tot dansschool en woning. Hij geeft met een vaste ploeg dansers ook les in andere steden en binnenkort krijgt hij assistentie van klassiek balletdanseres in opleiding Bess. Dancalegria is een succes. (http://dancalegria.com)
Doortje volgt naast haar opleiding tot neurochirurg ook een cursus Bergmedizin. Daarvoor moet zij zich ook bekwamen in bergbeklimmen en skieen. Een mooie afwisseling met haar drukke baan/opleiding in het Kanton’s Spittal en onderzoek in Pesz en Berlijn. Zij verhuisde naar een groter appartement, waar ruimte is voor loge’s . (zie boven )
Aagje en Arthur konden na een jaar hard werken in college en vliegtuigfabriek uitblazen op de fiets. Deze keer een tocht van Seattle naar San Diego via de Rocky Mountains. In september reden ze op de motor van Arthur naar New York
voor een weekend. Eind oktober kwamen ze een week in Delft logeren op zoek naar een huis. In december hebben ze een huis gekocht, tien minuten fietsen van station en Kolk. Ik zie ernaar uit dat zij in augustus naar Delft verhuizen.
Rob van Essen
Laakkapel - Den Haag
Vier maanden te gaan in Laak, en er is zoveel te regelen! We vergaderen vier keer in de Oase om samen te bespreken hoe straks verder. Gelukkig is er aan beide kanten het vertrouwen dat we sámen veel aan de buurt te bieden hebben. In april ga ik nog voor in een ‘oriëntatiedienst’ in de Oase, waarna de kerkgangers mogen zeggen wat er volgens hen verbeteren moet aan de accommodatie. De opkomst is verrassend hoog en de ‘inrichtingscommissie’ krijgt goede suggesties mee.
Vergaderd wordt er ook door de moderamina van de drie kerken die moeten samen gaan. Het is hier wel te merken dat wij ons in Laak eerder hebben voorbereid op de ingrijpende besluiten die er aan kwamen.
Op 19 maart mocht ik Jurre Balster dopen, m’n laatste kinderdoop. Tijdens de Paaswake mocht ik Nettie Hakkenberg (via Alleencafé) dopen en de Paasmorgen Sylvia (via Voedselbank) op hun belijdenis dopen. Het waren bewogen en vreugdevolle vieringen!
In maart bezoek ik voor het laatst de classicale vergadering en mag als ‘oudste aanwezige predikant’ de vergadering openen en de verkiezing van de nieuwe voorzitter leiden. Een rare ervaring als je nog helder voor ogen staat dat je ooit als jongste binnen kwam en tegen al die dominees op keek!
In februari krijgt de gemeente nog een keer visitatie en kunnen we onze zorgen delen over de toekomst in de nieuw te vormen wijkgemeente. Want van ‘boven’ af kun je wel besluiten wie er moeten gaan samenwerken, maar daarmee kun je het niet afdwingen. Ik zit zelf het laatste half jaar voor mijn vertrek bij de vergaderingen van de Algemene Kerkenraad waar de pijnlijke ‘voorgenomen’ besluiten vallen om 7 (later 8) kerken te sluiten en predikantsplaatsen op het heffen. Ik heb de eer zowel met ons gebouw als persoon de rij te mogen openen in 2012. Neeltje en ik zijn bij de laatste viering op 25 november in de Laakkapel en per 1 december werd het gebouw overgedragen aan een Marokkaanse wijkvereniging. Maar ondanks begrijpelijke gevoelens van verlies, overheerst verwachting en de wil om in de Oase nieuwe kansen aan te grijpen.
In het voorjaar leid ik maandelijks nog een kring over liturgie, waarin ik mijn passie voor het lied, de kunst, de symboliek en de
sacramenten kwijt kan.
Neeltje begeleidt sinds najaar 2011 de cantorij, zodat ik nu
regelmatig met haar naar Laak ga, inplaats van zij met mij.
Hoe verder met het ‘Alleencafé’ voor rouwenden? Dat is wel een zorg. Maar één maand voor mijn afscheid vinden we ds. Durkje Sikkema bereid mij op te volgen. Het klikt met de bezoekers en inmiddels komen er op de nieuwe locatie in de Oase maandelijks steeds meer belangstellenden! In het kader van de voorzieningen voor ouderen heb ik in juni nog een gesprek op het stadhuis over dit nu drie jaar lopende project.
Tenslotte dan het grandioze afscheid, waarvoor de Lutherse gemeente ons haar gebouw ter beschikking stelde! Zo’n 150 familieleden, vrienden, oud leervicarissen en gemeenteleden verheugden ons met hun aanwezigheid. Erika van Gemerden, Teun van de Leer en Folly Hemrica hielden een puntig verhaal, Marten Kammenga kreeg iedereen aan het zingen en Neeltje, Annemarie en de cantorij van Laak - onder leiding van Pim Roos - zongen liederen uit Iona. Er waren lieve toespraken, o.a. van een oud gemeentelid , van zoon Maarten en Leo Olffers namens Laak-Midden. Een Twentse boerin als surprise nummer en geraniums toe. En ik mocht, dankzij de razendsnelle service van Narratio, mijn boek presenteren: ‘Vrolijk in de marge’. Een neerslag van dertig jaar columns die een beeld geven van mijn werk in drie grote steden, vaak in de rafelrand van de samenleving. (€ 15,- in de boekhandel).
De volgende dag afscheidsviering, met Maaltijd van de Heer, in de Laakkapel. Aansluitend een maaltijd met de gemeente, weer lieve woorden en een mooi bedrag om een audio-installatie aan te schaffen. Ik had graag de overgang naar de Oase nog meegemaakt, maar heb gemerkt dat ze het ook zonder mij heel goed redden!
PKN-Rijswijk
In Rijswijk ben ik tot 31 december gebleven. Weer twee oecumenisch-diaconale vieringen. De laatste keer voor jongeren in Condega (Nigaracua) en de andere voor het Hospice Vliethuys in Voorburg. Samen met de ZWO-groep ook nog gebrainstormd op Hodenpijl over beleid voor de komende 5 jaar.
Lucasorde: - We hebben een nieuwe secretaris! De jaarlijkse conferentie in Helvoirt - 9 - 14 juni - met als thema: ‘Over wonderen gesproken’. En op de Lucasdag in oktober sprak ik over ‘40 jaar dienst der genezing’, samen met dr. Robert Doornenbal.
Op 21 maart mocht ik in het kerkje van 2e Exloërmond voorgaan in de uitvaartdienst van pastor Jaap van Vondel. Jarenlang secretaris van de Lucasorde en een mooie gabber. Eerst actief als Pinkstervoorganger werd hij later voorganger in de Hervormde kerk. Zijn ontslapen maakt de Lucasorde iets minder kleurrijk.
Theologie voor Gemeenteleden:
Ook dit seizoen 6 avonden ‘Kerk in de mondiale samenleving’ gedoceerd en in november 3 ochtenden in Utrecht (m’n oude stek) Wereldgodsdiensten.
Publicaties/redactiewerk:
Voor 2013 schreef ik weer stukjes voor de Bijbelse dagkalender’ (Boekencentrum).
Op mijn maandelijkse column in ‘Kerk in den Haag’ - In - druk - , ontvang ik nog steeds leuke reacties. (http://www.kerkindenhaag.nl)
Persoonlijk:
Op 6 mei preekte in in Eltheto en zo was de cirkel rond. In januari 1977 begon ik daar als hulpprediker en 35 jaar later sloot ik er mijn bediening als wijkpredikant af. Ook daar lieve woorden en mooie bloemen. De helft van het boeket kreeg een plaatsje op Betsie haar graf. Wat zij voor mij en Eltheto betekend heeft is moeilijk in woorden uit te drukken.
Controle bij de oogarts wees uit dat het met mijn gelaserde netvlies goed gaat. Over drie jaar terug komen.
Kort na mijn emeritaat - 15 mei - mocht ik voor studenten van de CSFR spreken over ‘Authenticiteit’. Het nagesprek was boeiend en soms moeizaam, daar dit gezelschap uit de Geref. Gezindte bij mij de tale Kanaäns duidelijk gemist had.
In Bladel was de familie van Betsie weer drie dagen bij elkaar (voor de 30e keer!) en Neeltje en ik hebben ons er ook weer een dag in ondergedompeld op 20 oktober. Ik heb de foto’s gedigitaliseerd van de eerste 15 jaar. Nu de rest nog.
Op 15 november kwam de verhuizer en ging alles wat op zolder en de eerste verdieping stond tijdelijk in de opslag. En nu wachten we op het eindresultaat van breken en bouwen.
Evenals de vorige jaren mocht ik op de school van Neeltje in Overschie weer de Goedheiligman vertegenwoordigen op 5 december. Prachtig, zo’n ‘zwarte’ school, waar de Turkse en Marokkaanse kinderen met enthousiasme zingen en vol spanning wachten wat er over hen in het grote boek staat!
Wij wensen jullie vrede en alle goeds en kom gerust eens kijken hoe het leven van twee gepensioneerden hier voortkabbelt. Bedankt voor de geraniums, lieve kinderen.
Rob van Essen & Neeltje Rauwerda , Kolk 11, 2611KC Delft
email: robvan.essen@hccnet.nl
email: njrauwerda@yahoo.com
website: www.robertvanessen.nl
weblog: http://kijkbijrob.blogspot.com